alosne rasprave i maliciozni sukobi na relaciji Beograd-Zagreb kočili su napredak fudbalskog sporta u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Iako je država nastala 1. decembra 1918. godine, prvo jedinstveno fudbalsko prvenstvo održano je tek 1923. godine.

Do stvaranja jedinstvene lige, Vojvodina se takmičila u okviru „Beogradskog loptačkog saveza”. U prvenstvenim utakmicama odigranim 1922. godine, Vojvodina je uspela da ostvari nekoliko izuzetnih uspeha.

Novosađani su 29. jula 1922. godine, bez dozvole “Beogradskog loptačkog saveza”, odigrali prijateljsku utakmicu sa Hrvatskim akademskim športskim klubom. Vojvodina je kažnjena strogim ukorom i upozorenjem da za svaku prijateljsku utakmicu mora prvo da traži dozvolu iz Beograda. Koliko je ta organizacija bila ozbiljna najbolje svedoči podatak da se njeno sedište nalazilo u beogradskoj kafani "Šumadija".

Reprezentacija grada Novog Sada, koja je bila sačinjena od igrača Vojvodine, Jude Makabija, N.A.K.-a i N.T.K.-a, odigrala je 24. septembra 1922. godine utakmicu protiv reprezentacije grada Zagreba. Iako ovo nije bio prvenstveni meč, "Beogradski loptački savez" je stao na stanovište da su novosadski klubovi morali da mole za dozvolu za igranje utakmice.

Kazna je bila oštra i stroga, svi novosadski klubovi dobili su zabranu igranja u trajanju od dva meseca. Vojvodina je još kažnjena i novčanom kaznom. Ovakav potez je značio i kraj prvenstva za novosadske klubove, tako da su beogradski timovi na miru mogli da iskroje izgled samog vrha prvenstvene tabele.

Da ironija bude veća, samo nekoliko nedelja nakon ovog incidenta, reprezentacije Beograda i Zagreba su odigrali utakmicu. Zagrepčani su u sred Beograda pobedili sa 11:2, a naravno kazne za Beograđane nije bilo.

Ovakva nepravda nije slomila rukovodstvo FK Vojvodina. Inžinjer Daka Popović i dr Kosta Hadži započeli su borbu za uzdizanje novosadskog fudbala. Vojvodina je u zajednici sa Judom Makabijem 1924. godine izgradila i opremila stadion"Karađorđe". Vojvodina je uspela da se izbori za autonomiju od samovolje beogradskih fudbalskih moćnika 1929. godine, kada je osnovan "Novosadski loptački savez". Nakon ovog događaja, Vojvodina je u tridesetim godinama prošlog veka stala u red najvećih i najznačajnih klubova u Kraljevini Jugoslaviji.

Sve što je zadobijeno došlo je kroz oštru borbu (i pored velikih političkih pritisaka), a ne kroz jadikovanje i iščekivanje tuđe samilosti. Istorija se (ne)ponavlja?